Jacqueline Vanhussel, Communicatieverantwoordelijke bij de Belgische Federatie van  Voedselbanken

 Sinds 2012 verzorgt Jacqueline Vanhussel de communicatie van de Belgische Federatie van Voedselbanken. Na haar carrière van 33 jaar bij Pfizer bleken de Voedselbanken voor haar het ideale vrijwilligerswerk. Ze bouwde er de communicatie uit van enkele krantenartikelen en brieven tot een volwaardige afdeling.

“Toen ik startte bij de Federatie was die nog heel klein, communicatie was er bijna onbestaand. Ik hielp daarom waar ik kon, dat was toen heel divers. Langzaamaan startten we met wat publiciteit en oproepen, in het begin enkel via kranten en brieven. Maar dat werden steeds meer kanalen, en sinds een jaar of 7 is communicatie mijn enige job. Het is ook in die periode dat we onze eerste, kleine website lanceerden. En uiteraard kwam daar al snel ook sociale media bij.”

Diversiteit als troef

Bij Pfizer was Jacqueline eerst assistent van de commerciële directie. Van daaruit evolueerde ze naar afdeling Marketing en Communicatie. “Ik ging er eerst aan de slag als projectmanager, later als communicatiemedewerker. De doelgroep bestond uit dokters en afgevaardigden van het bedrijf. Dat is natuurlijk iets totaal anders dan mensen in nood, maar het leerde me wel om met heel diverse mensen om te gaan. Zo waren de mensen die werkzaam waren in de cardiologie anders dan in de gynaecologie, of psychiatrie. Er heerste telkens een andere sfeer of cultuur. Daar leer je veel van bij. En natuurlijk ging ik ook naar internationale symposia met dokters en bezochten onze fabrieken, ook in het buitenland. 

Na mijn vertrek bij Pfizer wilde ik me toeleggen op iets zinvol. Een vriend van de schoonvader van mijn man was actief als boekhouder bij de Federatie; dat was toen ook nog een kleinere taak. Hij nodigde me uit om eens te komen kijken. Zo leerde ik het team kennen, en dat beviel me prima. Ik startte meteen voor 3 of 4 dagen per week. Mijn man werkte toen nog fulltime, en ik was lange werkdagen gewend.

De grootste uitdaging in mijn job? Dat je bij communicatie zo vaak afhangt van de input van anderen, wat bij vrijwilligers niet altijd evident is. Maar ik ben wel trots; ik had nooit gedacht dat ik zo’n grote evolutie mee zou realiseren bij de Federatie. De mensen uit de regionale afdelingen kennen me goed en ik voel me echt geapprecieerd.”

Sterke vrouwen

“Mijn interesse voor de armoedeproblematiek komt ook wel wat voort uit mijn achtergrond. Mijn vader was afwezig, ik ben opgevoed door mijn grootmoeder want mijn moeder die werkte fulltime in een farmaceutisch bedrijf in onze buurt. Om dat te faciliteren, zegde mijn oma haar job als strijkster op, om mee voor mij te zorgen. In die kleine context werd ik opgevoed door twee sterke vrouwen, en zag ik hoe mijn mama zichzelf veel ontzegde om toch maar eens een nieuw kleedje voor mij te kunnen kopen. Dat motiveerde me om goed te studeren en een mooie carrière uit te bouwen, en deed me nadenken over hoe moeilijk het leven voor veel mensen kan zijn.

Tegenwoordig werken we op de Federatie flexibeler, en dat maakt het werk ook wat makkelijker. Mijn man gaat binnenkort ook op pensioen, dan houden we elkaar meteen ook wat meer gezelschap. Maar aan stoppen denk ik zeker nog niet!”